zondag 18 juli 2010

La Meseta (18-07-2010)





Er is niet zoveel te vertellen. Gisteren 20 km gelopen. Eén rechte weg met twee dorpen er tussen. Vandaag 27.50 km waarvan 17,50 zonder enig teken van leven. Ik zit nu in Terradillos. Mijn gedachten gaan al naar Santiago. Als alles goed gaat, is het over 16 dagen zover. Nog even verder naar de kust met To en dan terug. Waar blijft de tijd; maar er kan van alles nog gebeuren. Eerst moeten we nog naar Leon.







View Larger Map

3 reacties:

Op 18 juli 2010 om 21:22 , Blogger marcelteun zei...

Pa,

Ook al is het nu eentonig, vergeleken met andere delen van de tocht maakt het de tocht juist afwisselend. Het lijkt erop dat het landschap na León weer verandert. Misschien zie je die bergen al liggen.

Hier plukken we iedere dag wilde aarbeitjes voor het ontbijt. Lekker hoor. Toen ik 4 jaar was en op bezoek was bij Oom Bas en tante Riet, vond ik het geweldig dat die jongens parachuutjes voor ons maakten. Nu is Basje 4 jaar en heb ik voor Bas en Aleks parachuutjes gemaakt. Zo zie je maar weer, ook hier herhaalt de geschiedenis zich.

Succes Pa! Basje heeft het vaak over je, gevolgt door Aleks Echo.

 
Op 18 juli 2010 om 21:58 , Blogger scavel zei...

Hallo Jan;
Nog even doorbijten. De laatste loodjes wegen het zwaarst.Iedereen staat in gedachten aan de kant om je aan te moedigen. Hetzelfde geldt voor To. Ook nog even doorzetten.
Leuk dat Marcel terugdenkt aan een bezoek aan ons.
Groeten en sterkte van hier,
Riet en Bas

 
Op 18 juli 2010 om 22:38 , Blogger mi santiago zei...

Lieve Jan
Het was vandaag hier voor mij ook een hele rustige dag. Een s.m.s. van jou dat je in Terradillos zat. Op dat moment zat ik uit het dagboek van Frank te lezen; hij heeft dat afgelopen maandag bij mij in de brievenbus gedaan. Ontzettend leuk om dat te lezen en vooral als ik er iets in herken wat ik van jou heb gehoord. Een geweldig boek!

Gisteren de 75e verjaardag van Carla gevierd; het was een enorme verrassing voor haar deze surprise party. Ze wist tot op het laatste moment helemaal van niets!
Vele familieleden vroegen uiteraard naar de belevenissen van jou en ze vinden het geweldig wat je allemaal hebt gepresteerd.

Lieve Jan, ik ben nu ook aan het aftellen. Net zoals Basje vorige maand het bijhield over hoeveel "nachtjes slapen" ik bij hem zou zijn. Ik lijk dus net een klein kind.

Dag Jan liefs van het vrouwtje To

 

Een reactie posten

Aanmelden bij Reacties posten [Atom]

<< Homepage