El Cruz de Ferro
Het ijzeren kruis is een plek waar veel pelgrims hun herinneringen in een steen (als symbool) achter laten. De oorsprong van het symbool weet ik eigenlijk niet. Het was aandoenlijk. Een echtpaar had 3 foto's bij zich die ze met hun vingers beroerden. Zij waren zeer bedroefd. Er zijn dan ook mensen die bij het kruis staan en wel 10 foto's, gewoon als souvenier, maken. De wandeling zelf naar Molinaseca was pittig. Het landschap verandert. Het is bergachtig en vooral groen. Vandaag was het klimmen geblazen en moeilijk te dalen.
Visa större karta
4 reacties:
wow Pa, weer een gedenkwaardige dag!
Leuk een foto v je te zien!
M
Hallo Jan;
Vind het mooi dat je wat van Gaudi buiten Barcelona gevonden hebt. Komt niet veel voor.
El cruz de ferro is zover ik weet op het hoogste punt van de Camino, 1504 meter.
De steen achterlaten werd gezien als een vorm van boetedoening en een nieuw leven beginnen. Het schijnt zelfs al een voor christelijke traditie te zijn.
In ieder geval de grootste klim is achter de rug. Nog even volhouden, To is aan de andere kant (bijna).
Sterkte en groeten, Riet en Bas
Beste Jan,
Een gedenkwaardig moment, met je stenen bij het Cruz de Ferro. Ik kan me voorstellen dat dat moment je raakte.
Vanmorgen heb ik dus jouw draad weer opgepakt. De afgelopen negen dagen was ik met mijn dochter Iris in Friesland aan het lopen. We liepen het Jabikspaad, van St. Jacobiparochie naar Hasselt. Ook erg mooi om te doen. Het was niet zo sober als de reis die jij nu maakt want ik had van tevoren alle overnachtingen geboekt bij mensen die 'bed en brochje' deden (logies met ontbijt maar dan op z'n Fries.) Desondanks kwam het pelgrimsgevoel toch wel weer terug: heerlijk met de rugzak op langs 's Heren wegen. En je boterham opeten op een vergeten dorpspleintje. In Genemuiden bijvoorbeeld, totale rust en stilte. We zijn inmiddels weer thuis en de was hangt.
Ik wens je weer heel veel plezier en kracht voor de laatste etappes. Ik kijk uit naar je volgende berichten.
Hartelijke groet,
Frank
Lieve Jan,
Na een paar dagen Geldrop ben ik nu weer thuis. De 75e verjaardag van Carla is echt goed gevierd.
Even iets leuks: Harry, Carla en ik gingen een dagje naar Maastricht en wat denk je: wij zaten op precies hetzelfde terras waar wij 3 maanden geleden met zń tweeën zaten. Weet je nog: jij had je eerste rustdag (28 april) en ik kwam je nog even opzoeken, alvorens je de grens overging.
Hoe is het mogelijk: ik kan nu zeggen dat je over 1 week in Santiago ben en ik hoop er over 8 dagen te zijn. Ik zal echt blij zijn als het zo ver is!
Lieve Jan nog heel veel sterkte in deze laatste dagen en breng het tot een goed einde.
Liefs van je Tootje
Een reactie posten
Aanmelden bij Reacties posten [Atom]
<< Homepage