Er is nog wel wat te overwinnen

Het is dan zover. Je bereidt je voor maar er komen toch ook wel wat twijfels naar boven. Ondanks de teleurstelling dat mijn vrouw niet mee gaat, geeft zij mij toch de ruimte te gaan. Maar tweestrijd is wel degelijk aanwezig. Je laat haar een aantal maanden alleen achter. Ook enkele opmerkingen van familie liegen er niet om. Haal je het wel? Je gaat alleen? En wat kan er niet allemaal gebeuren? Je moet alle voor- en nadelen tegen elkaar afwegen!
Maar het vertrouwen in deze specifieke bedevaart wint toch steeds meer veld. Je voegt je in die grote caravaan gelovigen die, vanaf de VIIIe eeuw, zich als een pelgrim op de Melkweg op weg naar Santiago begeven. Een traditie waar ik me door gedragen voel. Tevens heb ik ook de behoefte om op mijn leven te reflecteren; me te bezinnen in de avond van mijn leven. Dat de H. Jacobus mij zijn zegen mag geven. De apostel, die in de Ie eeuw , volgens de legende, het geloof in Noord Spanje heeft verkondigd en na zijn terugkeer naar Israël door koning Agripa te Jeruzalem is onthoofd.
De ondergaande zon kondigt in wezen een nieuwe dag aan. Wat brengen ons de volgende dagen, weken, maanden en jaren die ons nog worden gegeven?
Op 18 april na de viering in de Emmauskerk zal ik vanuit Hilversum vertrekken om een poging te wagen op tijd in Santiago de Compostela te zijn. De tocht zal via Visé (België), Vezelay, Saint Jean Pied de Port, Irun lopen. Daar hoop ik de Camino del Norte tot Santiago de Compostela te volgen.

Mijn voorbereidingen voor Santaigo de Compostela

In 1980 viel mijn oog op een artikel in de Volkskrant over een jonge student, die een ernstig motorongeluk had gekregen. Na vele weken in het ziekenhuis te hebben doorgebracht, nam hij de beslissing om als ¨pelgrim op de melkweg¨ naar Santiago de Compostela te lopen. Hij vertrok op Allerzielen 1977. Bij thuiskomst , 10 maanden later, en na ruim 5.500 km gelopen te hebben, heeft hij een boek geschreven, getiteld ¨Een late pelgrim op de Melkweg¨. De kaft van het boek heb ik als een ode aan hem hier geplaatst. Helaas is deze uitgave, geschreven door drs. Hans Annink zelf, zo goed als zeker niet meer te koop.
Ik denk dat hij de enige echte pelgrim is die de tocht van Enschede naar Santiago de Compostela visa versa heeft volbracht. Toentertijd heb ik deze uitgave aangeschaft en in een adem uitgelezen.
In 1980 besloot ik, als de tijd het mij toeliet, deze pelgrimstocht te lopen. Maar zoals het zo vaak in het leven gaat, vervagen je indrukken en word je door de dagelijkse beslommeringen in beslag genomen. Werken, voor je gezin zorgen en je sociale contacten onderhouden doen al snel alles naar de achtergrond dringen. Maar toen ik met mijn vrouw vorig jaar het Pieterpad liep en bij de fam Custers in Swolgen overnachtte, werd ik weer geraakt. Nu door de gastheer zelf, die met zijn vrouw de tocht samen hadden gefietst en later vanaf St. Jean Pied de Port hadden gelopen. Na veel wikken en wegen nam ik de beslissing om naar Santiago de Compostela te lopen; een tocht van 2.750 km, Bij het Genootschap van Sint Jacob op het St.Janskerkhof te Utrecht heb ik mij georiënteerd. Ben lid geworden; een schelp gekocht en mijn pelgrimspaspoort 016677 afgehaald.
Tevens heb ik diverse gesprekken gevoerd met mensen die naar Santiago gelopen hebben. Allereerst op de jaarlijkse bijeenkomst in het Kolpingshuis te Nijmegen met Ruud Geraeds uit Gennep en drs Hans Annink, één van de pioniers. Later met de familie Dorlandt uit Kortenhoef en op de dag van overlijden van mijn schoonvader met dhr Hans Andreoli in Hilversum.
Ik dank bovengenoemde personen voor hun goede raad en dat zij mij hebben geïnspireerd om deze bedevaart te maken. De nodige spullen zijn inmiddels aangeschaft; allereerst een nieuwe rugzak (65+15ltr). Goede schoenen had ik al. Ze bevielen me uitstekend tijdens het Pieterpad lopen. Er zal nog het nodige worden aangeschaft voordat het zover is.