Bourges

Toen ik ś avonds de St. Etienne kathedraal bezocht, stond ik verbaasd van de hoogte van het schip; onvoorstelbaar. Met de mobiel is het niet te fotograferen.
Ook het park, gelegen tussen de kathedraal en de Mairie, is prachtig.
Vandaag, op weg naar Charost, kwam ik door pittoreske dorpjes.

Het weer wordt beter!

Ook een natte dag

Toen ik om 7 uur uit Baudy vertrok, regende het. Een grijze lucht waaruit de motregen neerdaalde.
Na een paar uur begon het flink te waaien en uiteindelijk brak in de middag de zon door. Zonder routebeschrijving ging ik Bourges in. Een gedeelte hiervan leek wel op Giethoorn. De St. Etienne kathedraal is al vanuit de verte te zien; het schip van de kerk is enorm hoog. De stad siert zich met fonteinen.

La Charité sur Loire

Na een grauwe dag werd

La Charité sur Loire een aangename verrassing.

Het werd warmer en het was er gezellig. De abt van Cluny stichtte hier een grote Cisterciënzer abdij. Een mooi stadje aan een brede Loire.

Vézelay

De tocht naar Vézelay was tot nu toe het mooist. Je loopt door een prachtig landschap. Ook kom je langs préhistorische grotwoningen. Later zie je van veraf de Ste Madeleine basiliek op een grote berg liggen. Het dorpje is ook erg leuk. De liturgie wordt verzorgd door de Frères Monastique de Jerusalem. De lauden en de vespers waren zeer goed verzorgd. In Vézelay heb ik nog een engel ontmoet. Zij zorgde voor mijn medicatie.

Na de rustdag naar Varzy (36 km.) vertrokken, maar het werden er 40 en het ging prima. Onderweg nog de zaak van stiefbeen en zoon ontmoet. Prachtig hè.

Op het einde van de dag kwam ik net op tijd binnen; het begon te onweren en te gieten

Folklore

Buiten de afstanden die je loopt, ontmoet je ook veel gezelligheid. In Bessy ontmoette ik dezelfde Belgen als een paar dagen geleden. Maar ook een groepje Fransen die op een folkloristisch lang weekend waren. Dansjes onder begeleiding van een accordeon en een glaasje ? -) : Kir.

Morgen hoop ik in Vézelay te zijn en dan zit eenderde er op.

Waar de Fransen en wij zo gek op zijn

Op weg naar Chablis was het prachtig weer. Onderweg sprak ik nog met een wijnboer die mij vertelde dat de wingerds zeker 3 weken later in bloei zijn.

Chablis is een enig stadje met veel wijnhuizen en dat is goed te zien. Toen ik vanochtend vertrok ging het door de wingerds weer naar boven.

Heb nog foto's gemaakt.

Overnachten

Het overnachten is divers. Het variëert van een gemeentelijk onderkomen, waarbij je bij een wildvreemde in een kamertje van 2 x 4 m. slaapt, of op de grond op een matras in de feestzaal, maar ook in het parochiehuis van een klein plaatsje. Je moet dan wel een slaapzak hebben. Dat is ook het geval in Chablis: daar heb ik in een oud parochiehuis geslapen. Het is iedere keer na een flinke wandeling weer de vraag: "vind ik voor de komende nacht een slaapplaats?"

Hetzelfde geldt ook voor de echte thuis- en daklozen. Ik kan hun gevoelens met recht delen.

Verradelijk glad

Loop kilometers alleen door het bos en het is soms verradelijk glad. Ineens zie ik een grote buizerd 15 meter voor me op een hoogte van 3 meter sierlijk tussen de bomen vliegen; een prachtig gezicht.Je bent echt helemaal alleen, maar je moet goed opletten. Als je uit het bos komt, dan zit je zo weer in de uitgestrekte velden met zijn vele kleuren geel en wel vier verschillende kleuren groen. De wind over de tarwe geeft het aanzien van de golven van de zee.

Vanavond in de gîte een echtpaar uit Charleroi ontmoet en de ervaringen van de laatste dagen gedeeld. Het onderkomen was in een gîte d'etappe bij een champagnehuis. Even een glaasje!

Vandaag naar Tonnerre; het alleen lopen valt wel mee, althans tot nu toe. Het viel me wel op dat ik na uren alleen te zijn de echo van het tikken van mijn stokken hoorde.

Een stukje Noord Frankrijk

Je komt door een gedeelte van Frankrijk waar je veel huizen tegenkomt die gemaakt zijn van hout en aarde (à pains de bois) en deze zijn soms wel 400 jaar oud.

In Saint Amand sur Fion, waar ik gelopen heb, was het van 1818. Op de foto, in de buurt van Lalobe, kun je zien hoe ze gemaakt werden. Er zijn zelfs kerken zo gemaakt.

De dag na Reims

Vanuit Reims vertrokken naar Trépail. De tocht liep door de wijngaarden van de Champagne streek. Jammer dat het zwaar bewolkt en slechts 8 graden was.

Terugkijkend op de afgelopen week moet ik zeggen dat de hoffelijkheid van de mensen onderweg diepe indruk op mij heeft gemaakt. Zo arriveerde ik in Trépail bij een ontzettend lieve, gelovige weduwe. Arm maar begenadigd om goed te zijn voor haar naasten; wat zij heeft, deelt zij met de pelgrims. Logies is, zoals op de foto te zien is, zeer eenvoudig. Het avondmaal smaakte heerlijk en de conversatie was zó rijk en eenvoudig aan ervaringen, dat ik me gelukkig prijs zo'n uitzonderlijke vrouw te mogen ontmoeten.

Pelgrimeren maakt je meer mens en brengt je dichtbij het diepste van je bestaan.

Morgen gaat de tocht naar Châlon en Champagne.

Op weg naar Reims

Ik ben dan op weg naar Reims. De laatste 17 km. gaat over een oude Romeinse weg. Dit kwam toevallig zo, omdat in de plaats waar ik moest overnachten (Bazancourt) alles gesloten was. Gelukkig had ik nog een telefoonnummer en werd ik met de auto opgehaald; kon zomaar weer bij een familie aan de tafel aanschuiven en overnachten.

De weg gaat linea recta naar het centrum van Reims en hier rust ik een dag.

Ik ben inmiddels in Reims en heb 501 km. gelopen

Glas in lood ramen van Marc Chagall in de kathedraal van Reims.

Je bent nooit alleen

Om 7.45 uur uit Rocroix vertrokken naar Signy-l'abbye, 33 km. Fris maar de zon kwam door. Het eerste gedeelte was vlak, maar daarna heuvel op en heuvel af. Prachtige vergezichten en uitgestrekte koolzaadvelden in bloei. De laatste 6 km. waren zwaar; zeer brede en diepe geulen van hard leem, dieper in het dal gevuld met water. Soms kon je je stok er bijna niet uitkrijgen. In deze streek is het een koor vogelgezang. Eten, verderop hoor ik de koekoek. Komt er weer regen? Na 20 minuten kom ik bij het dorp Signy-l'abbay aan en ik koop in een shop wat melk. Het is 8 mei nationale feestdag. Om 12 uur kom ik in Wassigny en zie een groepje mensen bij de mairie staan: een met een vaandel en 4 met een trompet. De loco burgemeester en de overigen gaan de mairie in en Jan wordt geroepen om een glas te toasten; een glaasje kir en een stuk appelcake. Wat een feest! Maar het herdenken van de gevallenen was wel serieus. Echter ik moet verder en wandel in de stralende zon naar chateau Porcien. Eten zoeken en ik slaap in het kleine onderkomen voor de daklozen; krijg de code van de voordeur en ontmoet een minder begaafd, maar wel gelovig Fransman. Omdat alles dicht is, maakt hij op een brander een kleine maaltijd voor ons beiden klaar. Hij lacht op een bekende wijze. Ik ben katholiek, zei hij, ik ga naar de mis en jij mag mee.

Heb jij een visje voor mij

"Heb jij een visje voor mij?" Dit was het evangelie van zondag 18 april, de dag dat ik vertrok. Onderweg is die vraag nog lang bij me gebleven. Het enige wat ik kan geven zijn de ervaringen van deze dagen. Het waren zonnige dagen, echter met een koude wind. Ik zat ś morgns naast het fietspad wat brood te eten: enkele voorbijgangers keken je niet aan, een heer op een fiets zei niets terug en een jong meisje schudde haar hoofd.
Bij de sluizen van Panheel hoorde ik van een visser dat er veel Russen uit Duitsland daar de Maas leeg vissen en er veel alcoholmisbruik is. Een paar weken geleden is er een jonge Russische visser dronken in de Maas gevallen en verdronken. Zijn stoffelijk overschot is nog niet teruggevonden. Je zult als ouder maar horen dat je kind nooit meer thuis komt.
Na de rustdag in Maastricht naar Luik en Huy gelopen en langs de Maas waren daar veel Russen aan het vissen. Tentje met veldbedden en een kacheltje bij zich. Heb je een visje voor mij? Njet. Het thema vissen kwam op een andere wijze weer terug.
Een dag later op de markt in Namen komt er een jonge Belg met een vriendin naar me toe en vraagt: zoek je wat? Ja, zei ik, de jeugdherberg en een goedkoop restaurant (echt Hollands he). Hij zelf was naar Assisi en Santiago gelopen. En in de jeugdherberg heb ik dan ook geslapen.
Op zondag, op weg naar Yvoir, vroeg ik onderweg een oudere heer of hij onderdak wist en op dat moment stopte er een auto, met een vader en zoon, en wordt er gevraagd: Allez mon ami a Santiago? Oui, zei ik en wees naar de schelp op mijn rugzak. Philippe nam me mee. Je kunt eten, slapen, douchen en morgen breng ik je weer terug naar de plaats waar ik je oppikte. Met zijn zevenen zaten we aan tafel. Wat zijn er toch grote vissen in de wereld!

De foto is de St. Servaas in Maastricht.