Ons mooie land

Japanse kers Mierloohout

Zaltbommel: boom op eiland

Alvorens ik uit Maastricht vertrek nog enkele foto's

Kersenbloesem Meerssen

De kop is eraf

Vanaf het vertrek komen al direct vele herinneringen op. Lopend langs het ooglijdersziekenhuis denk je terug aan Fons (onze zoon). In Culemborg dat prachtige stadhuis waar mijn ouders 80 jaar geleden trouwden. De natuur is in deze tijd erg mooi. De fruitbomen staan in bloei; de ooievaar zit op een nest en het mannetje komt net met iets in zijn bek aangevlogen. Voor de tweede achtereenvolgende dag word je uitgenodigd te slapen en te eten. In Den Bosch komen vele herinneringen uit mijn jeugd naar boven. Ik was nog net op tijd in de St. Jan voor de Eucharistie, stak een kaarsje op bij de Zoete Lieve Vrouw, haalde mijn tweede stempel en de nacht heb ik doorgebracht bij mijn oudste neef. De volgende dag naar Veghel, waar ik het graf van mijn grootouders bezocht. Daarna wederom bij familie geslapen en op weg naar Helmond. De mensen in Noord Brabant zijn opgewekt van aard en bemoedigen je. Onderweg nog door een wielrenner aangehouden die enorm enthousiast was; had de tocht naar Santiago op de fiets gedaan en wilde mij volgen op de internet side. Nu op naar Maastricht voor de eerste rustdag.

vertrek vanuit het kerkcentrum de Waaier

De laatste week was hectisch. Het trainen schoot erbij in, wat ik niet onaangenaam vond. Het wordt spannend en de vraag hoe lang ik weg ben komt toch heel dicht bij mij. Wel voelden we beiden het enthousiasme van vrienden en kennissen en dat doet je goed. Motiveert ons. Thuis liggen op een kastje twee schelpen met de teksten ¨Thuisblijvers maken ook een reis¨ en ¨Niemand keert terug van een reis zoals hij vertrokken is¨; we kregen ze van een enthousiaste Santiago de Compostella-ganger.

Nadat ik op zondag 18 april aan het einde van de viering de zegen voor de bedevaart naar Santiago ontvangen had, hebben we in de ontmoetingsruimte nog een kopje koffie gedronken. Ik nam afscheid van vrienden en bekenden en ben samen met To vertrokken. To wilde het eerste stukje graag meelopen om in alle rust afscheid te nemen en mij een goede bedevaart te wensen.
Dat heeft ze dan ook gedaan bijna tot Maartensdijk. Zij is toen omgekeerd en ik ben verder gelopen tot in Utrecht, waar ik overnacht heb.