Portomarin

Wat is Gallicië toch mooi. Bergachtig, groen en een heerlijke temperatuur. Portomarin ligt aan de Miro. Een brede rivier die het aandoen van de plaats, voor mij, een toeristisch tintje geeft. Daar mag je dan een dag doorbrengen en van genieten. Onderweg zag ik in het land wat vreemde, voor mij, bouwsels staan. Het leek wel op iets Chinees. Trouwens ik hoor heel veel Keltische muziek en men vertelde mij dat dit in Galicia gebruikelijk is. De pelgrimstocht begint op te schieten. Nog 4 dagen en dan hoop ik in Santiago te zijn. Eigenlijk kan ik het nog niet goed bevatten. Vandaag naar Palas del Rei gelopen. Tot het einde van de wandeling in behoorlijke nevel gelopen. Momenteel schijnt de zon weer. Er was één ding wat mij opviel. Er reed een bestelbusje met rugzakken rond. Er zijn nog al wat Spanjaarden die met een rugzak vertrekken en na 5 km gaat die in het bestelbusje en 5 km voor de plaats van aankomst gaat de zak weer op de rug B-). Ook rijdt de Guardia Civil regelmatig het traject rond. Nu nog 67km.

Visa större karta

Sarria (29-07-2010)

Het is een mooie dag. De weg naar Sarria was wat moeilijk aangegeven. Er is nl een variant via de abdij van de Benedictijnen. De weg er naar toe gaat door een bergachtige streek met kleine boeren dorpjes. Galicia is weer een totaal andere streek. De temperatuur is veel aangenamer dan in Castilië en León. De abdij in Samos is van de XII eeuw. Momenteel wordt deze nog door 15 monnikken bewoond.

Visa större karta

O Cebreiro

Eigenlijk zag ik er best wel een beetje tegenop om de wandeling naar O Cebreiro te maken. Het is 30 km en in de laatste 8 km zit een steiging van 850 meter en dat tussen 12.00 en 14.00 uur. Het is een echte klim. Toen ik in de refugo of Albergue mijn rugzak ging uitpakken, kwam er een jonge Spanjaard naar me toe en begon mij te feliciteren met mijn camino. Hij had nl het interview op de tv gezien. Veel Spanjaarden vinden het fantastisch en ik moet met ze op de foto. De volgende keer zal ik maar ? 10.00 voor iedere foto vragen. Dan ben ik er zo vanaf.

Molinaseca

De wandeling naar Molinaseca was mooi echter de laatste 6 km zeer vermoeiend omdat het stijle dalen over stenen en rotsen gaat. Toen ik het stadje naderde werd ik opgevangen door een journalist en een camaraman. Ze wisten dat er een Nederlander van 71 jaar, die vanuit Amsterdam, op de camino is. Hilversum kennen ze nl. niet. Het was leuk omdat het in het spaans ging. Het zou op de regionale zender Castilla y León worden uitgezonden ivm de 25e juli, hetgeen ook is gebeurd. Vandaag was de tocht 31 km. Hij voerde ons naar Villafranca del Biergo. De laatste 8 km waren pittig. In de hitte omhoog en omlaag en omhoog, maar het was de moeite waard. In de refugo hebben we samen gegeten.

El Cruz de Ferro

Het ijzeren kruis is een plek waar veel pelgrims hun herinneringen in een steen (als symbool) achter laten. De oorsprong van het symbool weet ik eigenlijk niet. Het was aandoenlijk. Een echtpaar had 3 foto's bij zich die ze met hun vingers beroerden. Zij waren zeer bedroefd. Er zijn dan ook mensen die bij het kruis staan en wel 10 foto's, gewoon als souvenier, maken. De wandeling zelf naar Molinaseca was pittig. Het landschap verandert. Het is bergachtig en vooral groen. Vandaag was het klimmen geblazen en moeilijk te dalen.

Visa större karta

Voorbij la Meseta (23-07-2010)

Bij Astorga begint een nieuw hoofdstuk. De hoogvlakte gaat over in het gebergte. De etappe van Leon naar San Martin is saai. Tientallen kilometers langs de weg en niet te vergeten het industriegebied van Leon. Tien kilometer na San Martin buigt de camino naar rechts naar Astorga en loop ik weer door het open land en heb je een prachtig gezicht op het gebergte met het Cruz de Ferro. Dat wordt weer klimmen!


Astorga is een leuke plaats. Het bisschoppelijk paleis is van buiten mooier dan de kathedraal. Het is door de bekende architect Gaudi uit Barcelona ontworpen. Het is een juweeltje. Momenteel is het 15.30 uur en zit ik op het plein met een glas bier tegenover zijn creatie te genieten. Een mooie pelgrim hoor ik ze thuis al zeggen! Vanmorgen 24 juli om 06.30
uurvertrokken naar Rabanal del Camino. Een prachtige wandeling. In de verte zie je het " Cruz de Ferro (het ijzeren kruis) " op de berg staan. Daar zal ik morgen 3 steentjes achter laten.






Visa större karta

Heilig jaar (22-07-2010)

Omdat 25 juli, de feestdag van St.Jacobus, op een zondag valt, noemt men dit in Spanje een heilig jaar. Men verwacht veel meer pelgrims dan in 2009. In Reliegos hoorde ik dat er juist veel minder pelgrims zijn dan vorig jaar. In juni al 300. Hetzelfde verhaal hoorde ik ook al in Frankrijk. Ik ben benieuwd hoe het na Leon zal zijn. In Leon hebben ze ook iets minder pelgrims gehad. De brandgeschilderde ramen van de kathedraal in Leon zijn van een uitzonderlijke kwanti- en kwaliteit. In Leon had ik buiten het bezichtigen van de kathedraal nog een leuke ervaring. Op het postkantoor dacht ik wat geld te pinnen. En wat denk je? Mijn kaart werd ingeslikt. Weg was ie. Morgen kon ik terugkomen. Toen ik zei dat je dat niet kon maken, vond er een kleine vergadering plaats. Om 18.00 uur kon ik terug komen zonder identiteitskaart. Om 18.00 kreeg ik de kaart. Ik moest me natuurlijk wel identificeren. Gelukkig alles ok. Ook dat hoort bij de camino.


Visa större karta

Bezinning (20-07-2010)

La Meseta met zijn refugios brengt je tot bezinning. In Bercianos del real Camino was de ontvangst van het vrijwilligersteam uitstekend. We kwamen wel te vroeg aan maar na een uurtje mochten we naar binnen. Het aardige was dat we een gezamenlijke maaltijd hadden, die door de pelgrims zelf was voorbereid. Na het avondmaal was er een bezinning in de zeer eenvoudige kapel. Op de muur stond: "Comfia su camion al Señor y Él actoára". Vandaag tussen Bercianos del real Camino en Mansillas de las Mulas was ik door het opschrift en het kruis op de muur zeer geëmotioneerd. Het spaans brandmerkte mijn innerlijk. Ja, de Meseta in zijn hitte en eenzaamheid brengt mij werkelijk op weg. Wat kan een pelgrimstocht toch een mens zuiveren. Soms denk ik dat ik iets weet, nu weet ik dat ik niet weet en dat niet weten je tot de kern van het leven brengt.

La Meseta (18-07-2010)

Er is niet zoveel te vertellen. Gisteren 20 km gelopen. Eén rechte weg met twee dorpen er tussen. Vandaag 27.50 km waarvan 17,50 zonder enig teken van leven. Ik zit nu in Terradillos. Mijn gedachten gaan al naar Santiago. Als alles goed gaat, is het over 16 dagen zover. Nog even verder naar de kust met To en dan terug. Waar blijft de tijd; maar er kan van alles nog gebeuren. Eerst moeten we nog naar Leon.

View Larger Map

De receptioniste (16-07-2010)

Het is de 2e dag na Burgos. De zon staat hoog aan de hemel. 's Morgens word ik door het geritsel en geschuifel van de pelgrims in de "refugio" om vijf uur wakker. Dan denk je: " blijven liggen of eruit?". Vanochtend was het weer zover. Om 05.45 liep ik al buiten te verrekken van de kou. T-shirt en korte broek en een rugzak die wat warmte biedt. Ook dat is de camino en alles went. Ook "la Meseta" Twee uur later een stop in een bar voor een "cafe con leche" en we ontmoeten elkaar. Iedereen neemt weer zijn eigen ritme aan. Ik dacht nog wat saai is de weg totdat ik het uitgestrekte landschap eens goed in me opnam. Later zie je de slechte toestand van enkele huizen. Twee uur later sta ik voor een ruïne van de oude San Antonabdij in San Anton. Het plaatsje heeft 7 inwoners. Hoe is het mogelijk hier te leven. Toen ik in de refugo "casa nostra" in Castrojeriz aankwam, werd ik door de 9-jarige Julia in het engels ontvangen d.w.z. ze zei: "over 3 minuten gingen we open" en of ik maar even buiten wilde wachten. En, ja hoor, 3 minuten later was het zover. Het was een lust voor je ogen. Een schattig kind en oer serieus.

View Larger Map

Burgos (14-07-2010)

In Burgos staat één van de mooiste kathedralen die ik ooit gezien heb. Eigenlijk is het onmogelijk deze kerk in een paar uur te bezichtigen. Het is één en al museum. Alleen de architectuur is al een hoofdstuk op zich. Het is één en al beeldhouwerij. Momenteel kom ik woorden te kort. Wat ben je toch bevoorrecht dat je dat kunt en mag beleven.

View Larger Map

San Juan de Ortega (12-07-2010)

Gisteren de kathedraal van Santo Domingo de la Calzada bezocht. Een plaatje. Wat een schoonheid. Zowel binnen als buiten. De laatste dagen zijn de wandelingen wat eentonig en volgens mij een voorproefje op het stuk tussen Burgos en Leon. Rechtdoor en slingerend rond de grote weg. De wandeling naar San Juan de Ortega gaat voor een gedeelte door het bos. De oude abdij, waar we overnachten ligt op een hoogte van 1180 meter. Morgen voert de weg ons naar Burgos.

Ontmoeting (10-07-2010)

Al lopend word je geconfronteerd met het verleden. Arme boeren die met paard en wagen op pad gaan. De resten van een oud hospitaaltje / herberg uit 1185. Ik praat veel met de mensen en zowel wij als ik beleven daar veel plezier aan. Er wordt aandacht door een vreemdeling aan hen besteed. Ik zit in de schaduw van een boom en ineens hoor ik geklepper tijdens het maken van dit bericht en ik kijk omhoog. Vier ooievaarsnesten op de toren van de oude abdij. Wat een ervaringen. Later loop ik door Nájera en zie een grote berg met prehistorische woningen. Er zitten heel veel ooievaars bij deze woningen.

09-07-2010

Zit in Nájera. Vanochtend om 05:30 gaan lopen. 27 graden en den wandeling is 31 km. Nu (15:30) is het 36 graden. Ik kwam om 12:45 aan. Douchen en slapen en een flinke pint.

Eén grote familie

De vooruitzichten voor woensdag en donderdag zijn veelbelovend: 34 tot 39 graden. Maar er loopt toch een groot lint door Navarra. Mensen die het doel hebben om Santiago te bereiken. Veel Koreanen. Er zijn Duitsers, Engelsen, Italianen, een Pools en een Mexicaans echtpaar, Fransen, Zweden, Noren, Denen, een Hongaar, Canadezen, Amerikanen, Zuid-Afrikanen, een Japanner, een stel Aussies, Brazilianen en niet te vergeten Spanjaarden. Er gaan vanavond maar een paar naar de mis om de pelgrimszegen te krijgen. Jammer.
We moeten nog heel wat metertjes afleggen voordat we in Santiago de Compostela zijn. Momenteel heb ik nu 1885 km gelopen. Vandaag zijn we in de bekende Rioja wijnstreek, in Logroño aangekomen. De opkomende zon is in Sansol (Heilige Zon) genomen.

Navarra (06-07-2010)

In alle rust vroeg in de morgen Pamplona verlaten. Al snel kwam een grote heuvel met tientallen windmolens in zicht. Die moesten we nemen :) een paar honderd meter hoog. We trokken slechts door een paar dorpjes en al snel kwam Puenta la Reina in zicht van waaruit we de volgende ochtend vertrokken op weg naar Estella. Het is echt het Spaanse landschap wat ik mij van vroeger herinner.

El camino Frances (03-07-2010)

We sliepen in Roncevalles in een grote refugo. Er waren 100 slaapplaatsen. Om 22.00 uur ging het licht uit en toen begon het geronk. Om 05.00 uur in de morgen waren er al die aanstalte maakten om te vertrekken. We vertrokken om 06.00 uur. Bij het afdalen in het bos moest je voorzichtig zijn. Het was een en al rots en steen. Uiteindelijk kwamen we in Zubiri bij een riviertje en een oude romaamse brug uit. Het is warm maar dat is in Holland ook. Daar gerust en toen naar ons overnachtingsadres in Larrasoana. Morgen naar Pamplona en hopen een plekje te vinden in verband met de feesten waarbij de stieren in de stad worden los gelaten. Het is een groot feest in Pamplona. Veel muziek en men is al aan het oefenen straks om hard voor de stieren uit te lopen.

Roncevalles, Spanje (02-07-2010)

Gisteren al een voorproefje gehad. Vanmorgen echt over dit reuzengebergte. Er moest wel geklommen worden. Toen we vertrokken heb ik genoten van de opkomst van de zon. Onder je de dalen vol met mist. Dat maak je niet zo veel mee. Boven waaide het ontzettend. Boven ons cirkelden de aasgieren. Wat is de natuur toch adembenemend! Ik zit nu in Roncevalles.

Morisson (01-07-2010)

Vanuit Saint-Jean-Pied-de-Port het hooggebergte in. We liepen maar 10 km om in de refuge te overnachten. Het was 3 uur stijgen (800 meter). Het was nog te doen. Heerlijk de hele middag op je gemak uitrusten. Ik heb er nu 1735 km opzitten. Alles gaat nog, gelukkig, goed.

Ostabat (29-06-2010)

Vandaag begint het stijgen en dalen. Even wennen. Wat een mooie dag! Wat een symbolen. De eerste stop was onder het wakend oog van een pelgrim. Ook zijn er oudere bewegwijzeringen in de vorm van coquilles die in geel zandsteen zijn. De omgeving deed me denken aan Toscane.

Toen we vanmorgen Sauveterre-de-béarn verlieten, hadden we geen idee hoe fassinerend deze dag zou worden. De tocht door de bossen stijl omhoog en de lange weg naar de top van een berg met een kapelletje. Een gezicht over de bergen en de Pyreneen voor de deur. 's Avonds in Ostabat een diner met 8 fransen. Een fantastische dag. Morgen de laatste dag van het tweede gedeelte.

Orthez (27-06-2010)

In verband met de warmte ben ik weer eens vroeg vertrokken. De lucht was grijs maar de temperatuur was aangenaam. Op een gegeven moment liep ik naar een oude boerderij. Het bleek een watermolen te zijn. In de Middeleeuwen was het een hospitaal van de Maltesche orde. De dame schonk een kopje koffie in en na een lang gesprek vertelde zij mij dat ze longkanker had. De tranen stonden in onze beide ogen. Wat ben je toch begenadigd dat je zo de mens mag ontmoeten.

De Pyreneen komen er aan (26-06-2010)

Het is al te merken dat het landschap weer wat heuvelachtiger wordt. Ook kom je, buiten de oude kerken die in handen van de overheid zijn, veel religieuze symbolen tegen. Vooral vandaag. Het was een rustige en warme dag.

St. Sever (25-06-2010)

In St. Sever wordt St. Jan 4 dagen gevierd. Dus geen plekje te vinden om te overnachten, werd me in Mont-de-Marsan gezegd. Ben maar op tijd vertrokken met de gedachte: we zien wel. In Benquet in de kerk wat gemediteerd. Het was een kerk die druk bezocht werd. Er lagen veel bundels achter in de kerk. Het was een rijk dorp. Mooie wegen en veel onderhouden gazons. Toen ik in St. Sever aankwam was het office de tourisme nog gesloten. Later kreeg ik via deze instantie nog een plekje op de camping. Omdat deze camping enigzins buiten de buurt lag, bood men mij aan met de auto op te halen. Dat liet ik mij geen tweede keer zeggen. Er was in St. Sever inderdaad geen plekje meer te vinden. De mensen sliepen in tentjes op straat.

Mont-de-Marsan (24-06-2010)

Vandaag een tocht van 31 km. Het wordt warm dus maar vroeg uit de veren. Na 2 uur lopen wat rust; tegenover een kerkje uit de XIe eeuw. Heel apart in een zo'n gehucht. Had ook geen regio-functie. Later op de dag werd het erg warm. De laatste kilometers werden op een fietspad van 8 km afgelegd. Inmiddels was het lekker warm. Onderweg stopte een auto. Ik had nl. tijdens het eten naar de bestuurder gezwaaid en hij dacht dat ik hulp nodig had. Zo word je als pelgrim een beetje in de gaten gehouden.

Het werkt weer

De email werkt weer. Niet dankzij de hulp van de KPN, die je tot waanzin drijft, maar goed, nu volgen de updates weer!!
:)